Neden böyle bir bölüme yer verdiğimizi Erdal Alova'dan kısa bir alıntıyla açıklayabiliriz:

"Bir toplumda bireylerin bir arada yaşamalarını sağlayan araç dildir. Bireyler ayrı dinlere inansalar da, yaşam akışı dil birliğiyle mümkün olabilir. İstanbul’da Kuzguncuk diye bir semt var. Bu Boğaz köyünde on yıllardır cami, kilise ve havra yan yana duruyor. Üç mekânda semt sakinleri Türkçe, Arapça, Ermenice, İbranca, Rumca dua ediyorlar. Türklerin dışındaki üç cemaat kendi aralarında, evlerinde Rumca, İbranca vs. konuşuyorlardı ama Türkçe de öğrendiler. Dört cemaat arasındaki iletişim Türkçeyle sağlandı ve barış içinde yaşayan bir toplum bu yolla işlerlik kazandı. Tersini düşünürsek, dini bir ama farklı diller konuşan insan topluluğu işleyen bir toplum oluşturabilir mi? Kuşkusuz hayır. Dilsel iletişim kuramayan bir topluluk kısa sürede dağılmaya mahkûmdur."

                      (Yaşam Kesikleri adlı kitabı, s. 44)